Een magisch-poëtische tijdreis, die je transporteert naar een onbekende, fascinerende wereld. Notabene die van ons eigen Nederland, maar dan die van een eeuw geleden. De prachtige, nooit eerder vertoonde, archiefbeelden komen in onze tijd bijna onwerkelijk over. In de winter is al het water stijf bevroren en speelt het leven zich af op het ijs. Kinderen zijn volwassenen in de dop en al het werk wordt met de hand gedaan.Een hypnotiserende voice-under citeert uit brieven die haar vader aan Fiona schreef toen ze ging studeren in Amsterdam. De brieven vangen intieme momenten in het leven van de familie, de zorgen die hij maakt over zijn dochter, maar reflecteren ook op de gebeurtenissen in de wereld. China en Rusland beheersen het nieuws, een kabinet valt over het milieu. Alsof sinds de jaren tachtig er niets wezenlijks meer veranderde.
Foekje keert samen met haar aanstaande ex-man Evert terug naar haar ouderlijk huis om de confrontatie met haar moeder Nel aan te gaan. Haar moeder is een fanatieke doomsdayprepper.
Twee Japanse wetenschappers die onderzoek deden naar uraniumafzettingen in het Laotai-land in Indochina werden ontvoerd door het plaatselijke guerrilla Patriottisch Front.
Dit gaat over het leven van één persoon. Zijn ogen. Van geboorte tot dood. Het bijzondere van de film is dat deze volledig op een smartphone is opgenomen.
Ismail Abdoul, een getalenteerde jonge bokser, haalt de top en vindt de liefde bij Sylvie. Maar hij klimt ook op als portier en controleert samen met zijn mannen steeds meer deuren, inclusief de drugshandel erachter. Hij wordt de nieuwe sensatie, een levende legende in en buiten de ring. Verblind door zijn succes raakt hij geleidelijk aan verstrikt in een web van zijn eigen leugens en gewelddadige acties. De steeds groter wordende druk van de politie slaat een kloof tussen hem en iedereen om wie hij geeft, ook Sylvie. Hij zal het ultieme gevecht moeten aangaan: dat met zichzelf.
Korte film: Als de temperamentvolle Sylvie (17) te horen krijgt dat ze haar kind moet afstaan als het geboren is, besluit ze te ontsnappen uit de jeugdinrichting waar ze is geplaatst. In haar ogen is het de enige oplossing om te voorkomen dat haar kind dezelfde geïnstitutionaliseerde jeugd krijgt als zij heeft doorstaan.